Nowa Huta
Nowa Huta to najważniejsza kreacja urbanistyczna powojennego Krakowa i kluczowe osiągnięcie polskiej architektury okresu socrealizmu. Spacer poświęcony najstarszej części Nowej Huty przybliża historię rozwoju dzielnicy oraz pokazuje różnorodność polskiej architektury tego okresu. Oprócz Placu Centralnego przedstawia historię modernistycznego Bloku Szwedzkiego oraz Arki Pana w Bieńczycach.
Trasa nowohucka obejmuje właściwie dwie dzielnice – „starą” Nową Hutę, w założeniu socrealistyczne samodzielne miasto oraz Bieńczyce, jedną z pierwszych realizacji dzielnicy mieszkaniowej w Krakowie, opartej o modernistyczne zasady kształtowania przestrzeni miasta. Szlak w Nowej Hucie rozpoczyna się w Sektorze D – pierwszej po okresie odwilży realizacji urbanistycznego modernistycznego osiedla. Kolejne punkty na mapie to przede wszystkim budynki użyteczności publicznej – Nowohuckie Centrum Kultury z zachowanym interesującym wyposażeniem wnętrz, Kino „Światowid” łączące w sobie cechy socrealizmu i modernizmu, oraz Państwowa Szkoła Muzyczna z dużą, wielobarwną mozaiką. Modernizm w Nowej Hucie to także budynki eksperymentalne, sąsiadujące ze sobą Bloki: Francuski i Szwedzki – laboratorium eksperymentów z nową architekturą. Szkoła na os. Teatralnym jest elementem wielkiego projektu PRL: budowy tysiąca szkół na tysiąclecie państwa polskiego. Wzniesiona tuż obok miejsca, w którym miał stanąć pierwszy w dzielnicy kościół zapowiada kolejny punkt na mapie – znakomitą Arkę Pana w Bieńczycach. Trasa kończy się w byłej Stołówce Pracowników Huty im. Lenina, w której pomimo późniejszych przekształceń, wciąż dostrzec można charakterystyczne dla powojennego modernizmu dynamiczne linie ścian i dachów.
13
Obiekty na tej trasie
Szlak modernizmu
Inne trasy
Poza głównymi trasami
W XX wieku miał miejsce dynamiczny rozwój Krakowa, którego ślady pod postacią wyjątkowych dzieł architektury odnajdziemy na ternie całego miasta. Spacerując po często odległych dzielnicach możemy dotrzeć do wielu wybitnych budowli z okresu międzywojennego oraz z czasów przyspieszonej ekspansji miasta po 1945 roku.
Stare Miasto
Krakowskie Stare Miasto rzadko kojarzone jest z modernizmem. Tymczasem po wielkim pożarze miasta w 1850 roku średniowieczny rdzeń Krakowa przeszedł radykalną wymianę zabudowy, którą kontynuowano w okresie międzywojennym. W centrum miasta wznoszono wówczas luksusowe kamienice, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie wielkie budynki publiczne, siedziby banków i instytucji państwowych.
Błonia / Miasteczko Studenckie
Błonia to serce zielonych terenów położonych po zachodniej stronie Krakowa. W okresie międzywojennym w ich sąsiedztwie zaczęto wznosić gmachy uniwersyteckie oraz rozwijać infrastrukturę sportową, której uzupełnieniem były modernistyczne wille. Trasa prowadzi przez najważniejsze budynki uniwersyteckiego Krakowa, m.in. budynek Instytutu Chemii UJ oraz Miasteczko Studenckie AGH.
Wesoła i Grzegórzki
Spacer prowadzi przez dawne przemysłowe obszary miasta, które w okresie międzywojennym zaczęto przekształcać w największą dzielnicę willową Krakowa, a po II wojnie światowej w nowe centrum administracyjne i biurowe. Znajdziemy tam budynki emblematyczna niemal dla wszystkich etapów dwudziestowiecznego rozwoju Krakowa.