Korzystając z tej witryny, zgadzasz się na korzystanie z plików cookie. Możesz zmienić ustawienia dotyczące plików cookie w dowolnym momencie, a także dowiedzieć się więcej na ich temat
Akceptuj Czytaj więcej

Zespół Państwowych Szkół Muzycznych

im. Mieczysława Karłowicza

Legenda
Nowa Huta
Lata budowy:

1959–1971

Funkcja:

Szkoły

Adres:

os. Centrum E 2

bez barier architektonicznych

Informacje o obiekcie

Nowa Huta od pierwszych lat istnienia postrzegana była jako miejsce pozbawione dostępu do kultury. Opublikowany w 1955 roku „Poemat dla dorosłych” autorstwa Adma Ważyka stworzył negatywny stereotyp nowego miasta. Władze partyjne chcąc walczyć ze złym wizerunkiem priorytetowej, robotniczej dzielnicy postanowiły wznieść na jej terenie kilka dużych budynków przeznaczonych dla potrzeb kultury. Jeszcze w okresie, gdy o estetycznym rozwoju Nowej Huty decydował socrealizm powstały budynki kina „Świt” i „Światowid” oraz teatru „Ludowego”. Kolejną ważną inwestycję stanowił gmach szkoły muzycznej.

Działalność szkoły sięgała 1953 roku i powstania ogniska muzycznego przy jednej ze szkół podstawowych. W 1958 roku ognisko zostało przekształcone w Państwową Szkołę Muzyczną, dla której już rok później opracowany został projekt architektoniczny. Na działce położonej w bezpośrednim sąsiedztwie skarpy nowohuckiej oraz kina „Światowid” po wschodniej stronie osi urbanistycznej dzielnicy postanowiono wznieść obszerny budynek szkoły, której towarzyszyć miały dwie sale koncertowe, kameralna dla stu oraz główna dla 500 widzów. Pracę nad projektem powierzono Markowi Jabłońskiemu, który przygotował modernistyczną kompozycję o schemacie rusztu, w skład którego wchodziły dwa podłużne, równolegle zaplanowane parterowe pawilony. Od wschodu łączy je główny budynek szkoły, który w części wejściowej zawieszony na słupach wystaje poza linię układu. Po przeciwległej stronie kompozycję układu zamyka główna sala koncertowa. Pomiędzy czterema bryłami znajduje się wewnętrzny dziedziniec. Same budynki są proste, pozbawione dekoracji, w rysunku elewacji dominują monotonne rzędy pionowych okien.

Budynek głównej sali koncertowej stanowi ekspresyjną bryłę z mocno podniesionym dachem wspartym na harmonijkowo ukształtowanej ścianie. Plastyczną dominantą całości jest monumentalna dekoracja ceramiczna, która wypełnia całą ścianę boczną i optycznie zamyka kompozycję budynku. Jej autorami byli Marek i Jerzy Jabłoński. Oddany do użytku w 1974 roku budynek szkoły muzycznej zaskakuje konsekwencją w sposobie ukształtowania kompozycji architektonicznej. Od momentu powstania przez następne niespełna cztery dekady, aż do chwili inauguracji Opery Krakowskiej sala koncertowa nowohuckiej szkoły muzycznej była największym i najnowocześniejszym tego typu pomieszczeniem w Krakowie. W 2012 roku zakończono prace przy rozbudowie szkoły. Nowy, utrzymany w postmodernistycznej narracji budynek, który przylega do całości od strony skarpy oraz zewnętrzny amfiteatr negatywnie wpływają na estetyczny wyraz całości zespołu.

Opracowanie:

Michał Wiśniewski

Wybrane trasy

Trasa

Wesoła i Grzegórzki

Informacje:
Czytaj

Spacer prowadzi przez dawne przemysłowe obszary miasta, które w okresie międzywojennym zaczęto przekształcać w największą dzielnicę willową Krakowa, a po II wojnie światowej w nowe centrum administracyjne i biurowe. Znajdziemy tam budynki emblematyczna niemal dla wszystkich etapów dwudziestowiecznego rozwoju Krakowa.

Trasa

Stare Miasto

Informacje:
Czytaj

Krakowskie Stare Miasto rzadko kojarzone jest z modernizmem. Tymczasem po wielkim pożarze miasta w 1850 roku średniowieczny rdzeń Krakowa przeszedł radykalną wymianę zabudowy, którą kontynuowano w okresie międzywojennym. W centrum miasta wznoszono wówczas luksusowe kamienice, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie wielkie budynki publiczne, siedziby banków i instytucji państwowych.

Trasa

Poza głównymi trasami

Informacje:
Czytaj

W XX wieku miał miejsce dynamiczny rozwój Krakowa, którego ślady pod postacią wyjątkowych dzieł architektury odnajdziemy na ternie całego miasta. Spacerując po często odległych dzielnicach możemy dotrzeć do wielu wybitnych budowli z okresu międzywojennego oraz z czasów przyspieszonej ekspansji miasta po 1945 roku.

Organizator
Inicjatorzy
Wsparcie
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa
Partnerzy