Stołówka Pracowników Huty im. Lenina




Olgierd Krajewski
1965–1969
Dzielnica XVI – Bieńczyce
Pozostałe
os. Złota Jesień 13
Informacje o obiekcie
Budynek usługowy „Złota Jesień” przy dzisiejszej ul. Obrońców Krzyża pierwotnie zaplanowany został jako stołówka budowniczych Huty im. Lenina. Zaprojektowany w latach 1965–1966 przez zespół pod kierunkiem Olgierda Krajewskiego, realizowany był aż do roku 1969. Budynek stanął na osiedlu hoteli robotniczych budowniczych Huty im. Lenina „Złota Jesień”. Projekt budynku zakładał zgrupowanie w jednym obiekcie wielu punktów usługowych m.in. stołówki, pomieszczeń handlowych i rzemieślniczych, biblioteki, przychodni lekarskiej, urzędu pocztowego, posterunku Milicji Obywatelskiej, garaży, pralni. Na kształt budynku wpłynęła wydzielona dużo wcześniej podłużna parcela, która była powoli zabudowywana. Mankamentem lokalizacji była różnica poziomów terenu.
Budynek składał się z podłużnego pawilonu o długości ok. 175 metrów podzielonego na mniejsze pomieszczenia oraz z dostawionego do niego zespołu dwóch dużych pomieszczeń opartych na rzucie dwóch trójkątów połączonych od frontu podłużnym budyniem holu. Problemy związane z działką architekt wykorzystał na korzyść architektury ośrodka usługowego. Całe założenie poddaje się nachyleniu terenu, co przy stworzeniu elewacji z dwóch ostrokątnych trójkątów oraz jej przeszkleniu przydaje formie zespołu dynamizmu. Konstrukcja budynku wykonana została metodą tradycyjną murowo-szkieletową. Do przekrycia hal użyto dźwigarów strunobetonowych oraz płyt panwiowych. Tylko nieliczne elementy wykonano z betonu lanego na mokro. Dzięki „szklanym ścianom” budynek optycznie zyskał na lekkości, wnętrza były doświetlone i otwierały widoki na otaczające budynek drzewa. W 1968 roku budynek otrzymał tytuł „Wicemistera Krakowa”.
Opracowanie:
Magdalena Smaga
Szlak modernizmu
Zobacz inne obiekty na trasie
Bieńczyce - założenie urbanistyczne
Szkoła Podstawowa nr 87
Centrum D – założenie urbanistyczne
Wybrane trasy
Stare Miasto
Krakowskie Stare Miasto rzadko kojarzone jest z modernizmem. Tymczasem po wielkim pożarze miasta w 1850 roku średniowieczny rdzeń Krakowa przeszedł radykalną wymianę zabudowy, którą kontynuowano w okresie międzywojennym. W centrum miasta wznoszono wówczas luksusowe kamienice, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie wielkie budynki publiczne, siedziby banków i instytucji państwowych.
Błonia / Miasteczko Studenckie
Błonia to serce zielonych terenów położonych po zachodniej stronie Krakowa. W okresie międzywojennym w ich sąsiedztwie zaczęto wznosić gmachy uniwersyteckie oraz rozwijać infrastrukturę sportową, której uzupełnieniem były modernistyczne wille. Trasa prowadzi przez najważniejsze budynki uniwersyteckiego Krakowa, m.in. budynek Instytutu Chemii UJ oraz Miasteczko Studenckie AGH.
Nowa Huta
Nowa Huta to najważniejsza kreacja urbanistyczna powojennego Krakowa i kluczowe osiągnięcie polskiej architektury okresu socrealizmu. Spacer poświęcony najstarszej części Nowej Huty przybliża historię rozwoju dzielnicy oraz pokazuje różnorodność polskiej architektury tego okresu. Oprócz Placu Centralnego przedstawia historię modernistycznego Bloku Szwedzkiego oraz Arki Pana w Bieńczycach.