Willa Komornickich

Willa rodziny Komornickich powstała na terenie Dębnik, dzielnicy Krakowa położonej na prawym brzegu Wisły. Dom znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki, a jego nadbudowa spowodowana była regulacją jej brzegów oraz podniesieniem poziomu ulicy. Właścicielami byli dr Stefan Saturnin Komornicki, historyk sztuki i kustosz Biblioteki Czartoryskich, oraz jego żona Maria z domu Götz-Okocimska. Historia domu Komornickich sięga XVII wieku i czasów budowy dworu wikariuszy kapituły krakowskiej. Około 1880 roku istniejący budynek został przebudowany w duchu neorenesasnu przez Józefa Pokutyńskiego. Zmiana poziomu ulicy spowodowała, że dotychczasowy parter domu znalazł się poniżej jej linii.

W 1921 roku Adolf Szyszko-Bohusz przygotował projekt nadbudowy, w ramach którego parter przekształcono na sutereny, piętro na poziom główny, a całość nadbudowano dodatkową kondygnacją mieszkalną i zamknięto wysokim, czterospadowym dachem. Ponadto od frontu dobudowano głęboki kolumnowy ganek z tarasem. Zrealizowana forma łączy w sobie cechy architektury rodzimego baroku i klasycyzmu. Prosty plan domu budzi skojarzenia z typowymi układami dworów szlacheckich. W pofalowanym szczycie umieszczono płaskorzeźbę rzymskiej bogini Minerwy oraz tarczę z herbami: Nałęcz, Götz-Okocimskich, Leszczyc oraz Korab. Wnętrza willi otrzymały historyzujący charakter z głównymi akcentami wystroju w postaci sztukatorsko opracowanych sufitów oraz dekoracyjnych kominków. Szkice wnętrz współtworzył Henryk Jasieński, architekt i historyk sztuki.