Korzystając z tej witryny, zgadzasz się na korzystanie z plików cookie. Możesz zmienić ustawienia dotyczące plików cookie w dowolnym momencie, a także dowiedzieć się więcej na ich temat
Akceptuj Czytaj więcej

Wydział Mechaniczny Politechniki Krakowskiej

Legenda

Informacje o obiekcie

W latach 60. i 70. w Krakowie podjęto wiele, często bardzo ambitnych, inwestycji z zakresu szkolnictwa wyższego. Na budowę nowych uczelnianych kampusów wybrano tereny położone w połowie drogi z centrum Krakowa do Nowej Huty – dawną wieś Czyżyny oraz obszar po działającym
tam do połowy lat 60. lotnisku. Jednym z kluczowych elementów rozwoju budownictwa uniwersyteckiego w Czyżynach była budowa nowoczesnego kampusu dla Politechniki Krakowskiej. Projekt koncepcyjny całego zespołu powstał na początku lat 70. w pracowni Witolda Cęckiewicza. Najważniejszym elementem rozpoczętej w 1974 roku budowy były wznoszone po południowej stronie rozległego i nigdy niezrealizowanego założenia pawilony Wydziału Mechanicznego PK. Wznoszenie kampusu szybko zderzyło się z pierwszymi symptomami załamania gospodarczego, które zatrzymało budowę jego kolejnych elementów – pawilony Wydziału Mechanicznego są jedynymi budynkami dydaktycznymi, jakie zrealizowano dla Politechniki Krakowskiej w Czyżynach.

Projekt wykonawczy, na bazie koncepcji Witolda Cęckiewicza, Andrzej Gonciarza i Piotra Sagana, przygotowało krakowskie przedsiębiorstwo Biprostal.

Zespół budynków o stalowej konstrukcji szkieletowej wzniesiono na rzucie grzebienia. Składa się on z czterech podłużnych pawilonów ustawionych w osi północ–południe. Trzy niższe, dwupiętrowe budynki spina od południa na wysokości pierwszego piętra charakterystyczna, wisząca ponad terenem przeszklona przewiązka. Od północy przylegała do nich obszerna hala warsztatów. Od wschodu przewiązkę wyprowadzono ku dominującemu nad całością, najdłuższemu, pięciopiętrowemu pawilonowi. Analogiczną przewiązkę poprowadzono po drugiej stronie kompleksu. Po jego północnej stronie zbudowano jeszcze dwa podobne trzypiętrowe pawilony, które również zakończono halą warsztatów. Kolejnym charakterystycznym elementem zespołu była ujednolicona, brązowa kolorystyka ścian kurtynowych budynków, które przecięto pasmowymi oknami ze szkła refleksyjnego o złotym połysku. Z ciemną kolorystyką pawilonów kontrastowały długie, przeszklone przewiązki. Szczególnie silny efekt modernistyczne pawilony budowały o poranku w słoneczne dni – osoby jadące do centrum Krakowa od strony Nowej Huty mogły wtedy zobaczyć linie złotych pasów okien. W trakcie przeprowadzonego w ostatnich latach remontu zmieniono detale elewacji, między innymi wymieniono szkło refleksyjne na zwykłe szyby, co stanowi znaczne odejście od koncepcji projektowej zespołu Cęckiewicza.

Opracowanie:

Michał Wiśniewski

Witold Cęckiewicz, Tom I. Rozmowy o architekturze, red. Marta Karpińska, Dorota Leśniak-Rychlak, Michał Wiśniewski, Instytut Architektury, Kraków 2015, s. 118-119

Szlak modernizmu

Zobacz inne obiekty na trasie

Poza głównymi trasami

Willa Spissów w Przegorzałach

Poza głównymi trasami

Szpital Ubezpieczalni Społecznej

Poza głównymi trasami

Hotel Forum

Wybrane trasy

Trasa

Stare Miasto

Informacje:
Czytaj

Krakowskie Stare Miasto rzadko kojarzone jest z modernizmem. Tymczasem po wielkim pożarze miasta w 1850 roku średniowieczny rdzeń Krakowa przeszedł radykalną wymianę zabudowy, którą kontynuowano w okresie międzywojennym. W centrum miasta wznoszono wówczas luksusowe kamienice, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie wielkie budynki publiczne, siedziby banków i instytucji państwowych.

Trasa

Godła Kamienic

Informacje:
Czytaj

W okresie międzywojennym szybko rozbudowywany Kraków przywrócił i rozwinął tradycję umieszczania godeł nad wejściami do nowopowstałych kamienic. W ten sposób powstała bogata i rozsiana po całym mieście galeria płaskorzeźb, malowideł ściennych, rzeźb figuralnych, które tworzyli najlepsi krakowscy artyści. Trasa przybliża wybrane przykłady tego wyjątkowego, krakowskiego fenomenu.

Trasa

Błonia / Miasteczko Studenckie

Informacje:
Czytaj

Błonia to serce zielonych terenów położonych po zachodniej stronie Krakowa. W okresie międzywojennym w ich sąsiedztwie zaczęto wznosić gmachy uniwersyteckie oraz rozwijać infrastrukturę sportową, której uzupełnieniem były modernistyczne wille. Trasa prowadzi przez najważniejsze budynki uniwersyteckiego Krakowa, m.in. budynek Instytutu Chemii UJ oraz Miasteczko Studenckie AGH.

Organizator
Inicjatorzy
Wsparcie
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa
Partnerzy