Korzystając z tej witryny, zgadzasz się na korzystanie z plików cookie. Możesz zmienić ustawienia dotyczące plików cookie w dowolnym momencie, a także dowiedzieć się więcej na ich temat
Akceptuj Czytaj więcej

Dom Profesorów UJ przy pl. Inwalidów 4

Legenda

Informacje o obiekcie

Dom powstał w latach 1924–1926 według projektu Piotra Jurkiewicza, Ludwika Wojtyczki i Stefana Żeleńskiego. Jest to trzypiętrowy budynek na rzucie prostokąta, zaprojektowany z myślą o wygodzie mieszkających w nim profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na osi założenia zlokalizowano dwubiegową klatkę schodowa doświetloną od góry świetlikiem; z tyłu znajduje się druga, zewnętrzna, przeznaczona dla służby. Na każdym poziomie umieszczono po dwa komfortowe pięciopokojowe mieszkania. Mimo że budynek posiada jedynie trzy piętra, we wnętrzu zamontowano windę, podnosząc tym jego standard.

W długiej elewacji często występuje motyw trójkąta. Taki rzut posiadają dwa boczne ryzality oraz rozbijające płaszczyznę ściany wykusze. Na osi również znajduje się płytki wykusz, w którym umieszczono zabudowane loggie. Ekspresję kompozycji potęguje niespokojny przebieg gzymsu koronującego, który wyłamuje się nad ryzalitami. Całość zamyka wysoka attyka. Budynek ozdobiono interesującą sgraffitową dekoracją o geometryczno-roślinnych, przestylizowanych motywach. Pokrywa ona dużą część fasady, koncentrując się w polach międzyokiennych oraz wokół wejścia. Główne drzwi umieszczono w schodkowym rozglifieniu, a wokół nich wykonano sgraffito przedstawiające zgeometryzowaną arabeskę, ptaki oraz emblematy Alma Mater. Pojawiają się również stylizowane motywy ludowe. Stolarka drzwi w nieco przewrotny sposób powtarza uskoki wnęki. Elewacja była pierwotnie utrzymana w tonacji białej i ciemnoszarej, obecnie zmieniono ją na ciepłą w odcieniach bieli i różu. Niespokojna forma fasady z wyraźnymi efektami światłocieniowymi już w latach 20. wywoływała skojarzenia z barokiem, jednak w rzeczywistości doskonale wpisuje się w nurt krakowskiej odmiany sztuki dekoracyjnej. To jeden z najwybitniejszych przykładów szkoły krakowskiej, polskiej odmiany art déco.

Opracowanie:

Aneta Borowik

Szlak modernizmu

Zobacz inne obiekty na trasie

Wybrane trasy

Trasa

Nowa Huta

Informacje:
Czytaj

Nowa Huta to najważniejsza kreacja urbanistyczna powojennego Krakowa i kluczowe osiągnięcie polskiej architektury okresu socrealizmu. Spacer poświęcony najstarszej części Nowej Huty przybliża historię rozwoju dzielnicy oraz pokazuje różnorodność polskiej architektury tego okresu. Oprócz Placu Centralnego przedstawia historię modernistycznego Bloku Szwedzkiego oraz Arki Pana w Bieńczycach.

Trasa

Krowodrza

Informacje:
Czytaj

W okresie międzywojennym dawną podkrakowską wieś Krowodrza wypełniły luksusowe kamienice i wille. Osią nowego założenia była Aleja Juliusza Słowackiego, a sercem ozdobiony monumentalnymi nowoczesnymi budynkami Plac Inwalidów. Spacer pokazuje najciekawsze przykłady budownictwa mieszkaniowego tego okresu.

Trasa

Poza głównymi trasami

Informacje:
Czytaj

W XX wieku miał miejsce dynamiczny rozwój Krakowa, którego ślady pod postacią wyjątkowych dzieł architektury odnajdziemy na ternie całego miasta. Spacerując po często odległych dzielnicach możemy dotrzeć do wielu wybitnych budowli z okresu międzywojennego oraz z czasów przyspieszonej ekspansji miasta po 1945 roku.

Organizator
Inicjatorzy
Wsparcie
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa
Partnerzy