Dom Profesorów UJ przy al. Słowackiego 15

Budynek powstał w latach 1929–1931. Kooperatywa (spółdzielnia) profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego początkowo planowała wzniesienie domów jednorodzinnych, jednak ze względów oszczędnościowych wybudowano dom wielomieszkaniowy, o nowoczesnej konstrukcji żelbetowej. Do niedawna jego elewacje były zaniedbane i budził raczej negatywne skojarzenia – nazywano go nawet „trumną”, jednak ostatni remont wydobył piękno oraz wyrafinowaną elegancję bryły. Budynek stanowi ważny akcent narożnika ulicy Łobzowskiej i al. Słowackiego. Ma ciekawy rzut w kształcie litery „V” z wewnętrznym dziedzińcem i posiada dwie klatki schodowe: główną oraz zewnętrzną dla służby. Ścięty narożnik zaakcentowano dwoma wielobocznymi wykuszami mieszczącymi zabudowane loggie. Boczne elewacje posiadają dwie strefy: główną, wyznaczoną przez okna ujęte w pionowe, przebiegające przez całą wysokość płyciny oraz górną o charakterze attyki mieszczącą piąte piętro. Ozdobiono ją rastrem kwadratów o czarnych krawędziach wypełnionych naprzemiennie kołami i rombami. Zastosowano elegancką ograniczoną do kilku barw kolorystykę elewacji. Cokół oraz geometryczne podziały wykonano z połyskliwego, czarnego klinkieru z fabryki w Grudziądzu.

Na każdym z pięter umieszczono po dwa komfortowe, pięciopokojowe mieszkania profesorskie. Pierwotnie znajdowały się w nich specjalnie urządzone pokoje telefoniczne. Ciekawie rozwiązano wnętrze holu, w którym ulokowano szyb z windą. Pochodzi ona z czasów wznoszenia domu, ma ośmioboczny kształt, a jej ściany dekorują lustra. Na suficie holu wykonano czerwono-zielone sgraffito z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz ornamentem w stylistyce tak zwanej szkoły krakowskiej, łączącej w sobie trójkątną geometrię z przestylizowanymi motywami ludowymi. Elegancji całości dodaje posadzka z czarnych i białych ceramicznych płytek oraz drzwi wejściowe o fantazyjnych podziałach. Główna klatka schodowa otrzymała rzadko spotykany, trójkątny kształt. W jej suficie umieszczono świetlik o metalowych podziałach w formie przenikających się rombów. Styl budynku można określić jako modernizm z elementami stylistyki polskiego art déco, chociaż swoim wyrafinowaniem i czarno-białą kolorystyką przypomina również realizacje wiedeńskiej secesji.