Pomoszlak
W latach 80. XX wieku Kraków ponownie stał się kluczowym ośrodkiem rozwoju polskiej architektury. Współcześnie świadczą o tym liczne budynki sakralne, publiczne i mieszkaniowe, które wznoszono na przełomie XX i XXI wieku w stylu postmodernizmu.
Niedługo po zakończeniu stanu wojennego krakowska architektura przeszła kolejną głęboką zmianę. Miasto niespodziewanie stało się czołowym polskim ośrodkiem postmodernizmu. Trasa poświęcona tej architekturze nie ma jednej linii. Architektura postmodernistyczna Krakowa to kościoły, plomby biurowce, wille, które rozsiane są po całym obszarze miasta. Architektura postmodernizmu dla większości Krakowian to w dalszym ciągu nierozpoznane dziedzictwo. Ze względu na bogaty repertuar odniesień do form historycznych i świadomą grę z kiczem ten okres w architekturze bywa deprecjonowany. W powszechnej świadomości budynki postmodernistyczne nie są postrzegane jako obiekty godne uwagi, ochrony i zachowania, co często prowadzi do niekorzystnych przekształceń lub wręcz ich wyburzania. Tymczasem nurt postmodernizmu w Krakowie reprezentują budynki, które weszły już do kanonu historii polskiej architektury, m.in. Seminarium Zmartwychwstańców, siedziba Radia Kraków, nowe skrzydło Biblioteki Jagiellońskiej lub Osiedle Centrum E w Nowej Hucie.