Wyższa Szkoła Rolnicza
(obecnie Uniwersytet Rolniczy)
Stanisław Juszczyk
1961–1964
Dzielnica V – Krowodrza
Uczelnie
al. Mickiewicza 24/28
Informacje o obiekcie
Uniwersytet Rolniczy został wybudowany w tzw. parceli senackiej między budynkiem Biblioteki Jagiellońskiej a Akademią Górniczo-Hutniczą. Gmach Uniwersytetu jest cofnięty względem Alei Trzech Wieszczów. Autorami projektu założenia byli Stanisław Juszczyk i Marta Bińkowska. Projekt został przygotowany w latach 1955-60 a jego realizacja trwała w latach 1961-1964. Gmach Akademii Rolniczej składa się z dwóch budynków. Są one ustawione prostopadle względem siebie i połączone niską „przewiązką” wspartą na słupach. Układ konstrukcyjny założony został jako słupowy, żelbetowy, wylewany. Natomiast elewacje zewnętrzne wykonano z prefabrykowanych elementów fasadowych. Budynek w układzie horyzontalnym jest siedmiokondygnacyjny, dwutraktowy z korytarzem pośrodku. Bryła budynku głównego składa się z dwóch różnej wielkości bloków. Została ona niejako przecięta wzdłuż, a uzyskana w ten sposób część frontalna jest mniejsza od znajdującej się z tył
Elewacja frontowa od Alei zbudowana jest z dużych okien ze specjalnie projektowaną stolarką. Horyzontalny wyraz frontalnego budynku podkreśla wysunięty wspornikowo trzecia kondygnacja z pasem okien o gęstym układzie szprosów.
Wewnątrz na tej kondygnacji znajdują się pomieszczenia o największej kubaturze czyli audytoria. Z centralnie usytuowanego wzdłuż osi budynku korytarza dostępne są pomieszczenia dydaktyczne, naukowe, audytoria, biblioteka i czytelnia. Budynek posiada dwa wejścia – dolne przeznaczone dla studentów i górne – oficjalne z pochyłą rampą. Rzeźbiarsko potraktowana rampa, wznosząca się na trójkątnych wspornikach, stanowi ważny akcent plastyczny wzmacniający efekt horyzontalności elewacji frontowej. Główne wejście prowadzi do reprezentacyjnego holu z istniejąca nadal mozaiką autorstwa Krystyny Strachockiej-Zgud oraz z nieistniejącą „szklaną ścianą” z oknami typu „porte-fênetre”.
Główny gmach przeszkloną przewiązką połączony jest z drugim budynkiem. Mieści się w nim przeszklona sala gimnastyczna i pomieszczenia techniczne. Cofnięcie gmachu w stosunku do ulicy sprawiło, że powstał przed nim niewielki plac z fontanną, obsadzony zielenią, i z rzeźbami owiec, mówiących o charakterze budynku, które wyszły spod dłuta Bronisława Chromego.
Budynek cechuje indywidualizm formy i detalu architektonicznego, ponadto jest on jednym z lepszych przykładów funkcjonalizmu w Krakowie. Dominują w nim kierunki horyzontalne, zrównoważone jednak rytmem pionowych podziałów okiennych, które współgrają z podziałami pobliskiej Biblioteki Jagiellońskiej, wpisując ten monumentalny gmach w reprezentacyjną zabudowę Alei Trzech Wieszczów. Wydatna kolumnada antresoli nadaje mu pewien klasycyzujący wyraz.
Opracowanie:
Magdalena Smaga
Szlak modernizmu
Zobacz inne obiekty na trasie
Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie
Gmach Seminarium Śląskiego
Gimnazjum żeńskie im. Królowej Wandy
Wybrane trasy
Półwsie Zwierzynieckie
Spacer po Półwsiu Zwierzynieckim odkrywa jedną z najbardziej urokliwych dzielnic międzywojennego Krakowa, galerię modernistycznych kamienic, oryginalnych detali i dekoracji, którą uzupełniają śmiałe kreacji powojennego modernizmu na czele z zespołem Hotelu Cracovia i Kina Kijów.Spacer po Półwsiu Zwierzynieckim odkrywa jedną z najbardziej urokliwych dzielnic międzywojennego Krakowa, galerię modernistycznych kamienic, oryginalnych detali i dekoracji, którą uzupełniają śmiałe kreacji powojennego modernizmu na czele z zespołem Hotelu Cracovia i Kina Kijów.
Godła Kamienic
W okresie międzywojennym szybko rozbudowywany Kraków przywrócił i rozwinął tradycję umieszczania godeł nad wejściami do nowopowstałych kamienic. W ten sposób powstała bogata i rozsiana po całym mieście galeria płaskorzeźb, malowideł ściennych, rzeźb figuralnych, które tworzyli najlepsi krakowscy artyści. Trasa przybliża wybrane przykłady tego wyjątkowego, krakowskiego fenomenu.
Wesoła i Grzegórzki
Spacer prowadzi przez dawne przemysłowe obszary miasta, które w okresie międzywojennym zaczęto przekształcać w największą dzielnicę willową Krakowa, a po II wojnie światowej w nowe centrum administracyjne i biurowe. Znajdziemy tam budynki emblematyczna niemal dla wszystkich etapów dwudziestowiecznego rozwoju Krakowa.