Wyższa Szkoła Rolnicza

Uniwersytet Rolniczy został wybudowany w tzw. parceli senackiej między budynkiem Biblioteki Jagiellońskiej a Akademią Górniczo-Hutniczą. Gmach Uniwersytetu jest cofnięty względem Alei Trzech Wieszczów. Autorami projektu założenia byli Stanisław Juszczyk i Marta Bińkowska. Projekt został przygotowany w latach 1955-60 a jego realizacja trwała w latach 1961-1964. Gmach Akademii Rolniczej składa się z dwóch budynków. Są one ustawione prostopadle względem siebie i połączone niską „przewiązką” wspartą na słupach. Układ konstrukcyjny założony został jako słupowy, żelbetowy, wylewany. Natomiast elewacje zewnętrzne wykonano z prefabrykowanych elementów fasadowych. Budynek w układzie horyzontalnym jest siedmiokondygnacyjny, dwutraktowy z korytarzem pośrodku. Bryła budynku głównego składa się z dwóch różnej wielkości bloków. Została ona niejako przecięta wzdłuż, a uzyskana w ten sposób część frontalna jest mniejsza od znajdującej się z tył
Elewacja frontowa od Alei zbudowana jest z dużych okien ze specjalnie projektowaną stolarką. Horyzontalny wyraz frontalnego budynku podkreśla wysunięty wspornikowo trzecia kondygnacja z pasem okien o gęstym układzie szprosów.

Wewnątrz na tej kondygnacji znajdują się pomieszczenia o największej kubaturze czyli audytoria. Z centralnie usytuowanego wzdłuż osi budynku korytarza dostępne są pomieszczenia dydaktyczne, naukowe, audytoria, biblioteka i czytelnia. Budynek posiada dwa wejścia – dolne przeznaczone dla studentów i górne – oficjalne z pochyłą rampą. Rzeźbiarsko potraktowana rampa, wznosząca się na trójkątnych wspornikach, stanowi ważny akcent plastyczny wzmacniający efekt horyzontalności elewacji frontowej. Główne wejście prowadzi do reprezentacyjnego holu z istniejąca nadal mozaiką autorstwa Krystyny Strachockiej-Zgud oraz z nieistniejącą „szklaną ścianą” z oknami typu „porte-fênetre”.
Główny gmach przeszkloną przewiązką połączony jest z drugim budynkiem. Mieści się w nim przeszklona sala gimnastyczna i pomieszczenia techniczne. Cofnięcie gmachu w stosunku do ulicy sprawiło, że powstał przed nim niewielki plac z fontanną, obsadzony zielenią, i z rzeźbami owiec, mówiących o charakterze budynku, które wyszły spod dłuta Bronisława Chromego.

Budynek cechuje indywidualizm formy i detalu architektonicznego, ponadto jest on jednym z lepszych przykładów funkcjonalizmu w Krakowie. Dominują w nim kierunki horyzontalne, zrównoważone jednak rytmem pionowych podziałów okiennych, które współgrają z podziałami pobliskiej Biblioteki Jagiellońskiej, wpisując ten monumentalny gmach w reprezentacyjną zabudowę Alei Trzech Wieszczów. Wydatna kolumnada antresoli nadaje mu pewien klasycyzujący wyraz.