Kościół pw. Matki Bożej Saletyńskiej

Wykonanie projektu krakowskiego kościoła Saletynów zostało powierzone w 1983 roku Dariuszowi Kozłowskiemu i Wacławowi Stefańskiemu, autorom jednego z najbardziej spektakularnych dzieł polskiego postmodernizmu – krakowskiego Seminarium Księży Zmartwychwstańców. Budowa ze względów finansowych została przerwana już na etapie fundamentów i przez kilka lat czekała na kontynuację. W 1991 roku wznowiono ją według projektu Witolda Cęckiewicza. Ten, stojąc przed koniecznością wykorzystania istniejących już fundamentów, zdecydował się podjąć wprowadzony przez poprzedników temat świątyni wybudowanej z cegły, znajdującej się w miejscu dawnej cegielni.

Mimo rezygnacji z rozbudowanej warstwy literackiej i symbolicznej, właściwej projektom Kozłowskiego i Stefańskiego, w kościele Cęckiewicza także pojawiło się wiele cytatów, tyle że architektonicznych. Wiele motywów zostało zaczerpniętych z dzieł wybitnych postmodernistów, przede wszystkim Maria Botty. To za jego projektową sygnaturę uznaje się poziome pasy wynikające z kolorystycznej alternacji materiałów. Uskokowe rozglifienie portalu przywodzi na myśl najsłynniejsze dzieło Botty – katedrę w Évry. Wpływ tego architekta przejawia się także w ogólnej dyspozycji bryły, pewnej jej „romańskości”, wynikającej z wrażenia grubych murów i osadzenia w nich małych otworów okiennych. Cęckiewicz kreuje tutaj pewne wrażenie dawności także poprzez operowanie detalem: między innymi w kapitelach nawiązujących kształtem do wczesnośredniowiecznych kapiteli kostkowych. Warto także zaznaczyć, że na lata 80. przypadł renesans cegły w polskiej architekturze sakralnej. W samym Krakowie powstało wówczas kilka ceglanych kościołów, między innymi cysterski kościół Matki Boskiej Częstochowskiej projektu Krzysztofa Dygi i Andrzeja Nasfetera oraz kościół Bożego Miłosierdzia autorstwa Stanisława Niemczyka.