Kampus Wyższej Szkoły Ekonomicznej

Kampus Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie został rozbudowany pomiędzy 1968 i 1970. Jego autorem, podobnie jak wielu innych budynków uniwersyteckich na terenie miasta był pracujący w Miastoprojekcie Stanisław Juszczyk. Podczas, gdy w budynkach Wyższej Szkoły Rolniczej oraz Wydziału Fizyki i Matematyki UJ zaproponował on modernistyczne kompozycje przestrzenne nowych budynków, przy Rakowickiej wykorzystał nowoczesne budownictwo do realizacji układu o tradycyjnym, wyrastającym jeszcze z XIX w. rozplanowaniu. Układ nowego zespołu bliski jest położonemu obok głównemu gmachowi uczelni, dawnej siedzibie schroniska dla chłopców Fundacji im. ks. Aleksandra Lubomirskiego, które wzniesiono w 1893 r. według projektu Tadeusza Stryjeńskiego i Władysława Ekielskiego. Po drugiej wojnie światowej i przekazaniu siedziby schroniska uczelni, po jej wschodniej stronie dokładnie na osi głównego gmachu wzniesiono socrealistyczny pawilon domu studenckiego. Zespół z lat 60. wprowadza do układu kampusu nową oś, która jest prostopadła do tej wyznaczonej przez budynek dawnego schroniska i dawny akademik. Kompozycyjnie nawiązuje on jednak do poprzedników. Na przeciwko jednego z najważniejszych w Krakowie przykładów historyzmu Stanisław Juszczyk zrealizował podobny w swoim układzie zespół pawilonów A i B. Są to dwa podłużne, pięciokondygnacyjne bloki o horyzontalnej artykulacji i powierzchni ok. 4500 m2 każdy. Łączy je od północy schowana z tyłu dwukondygnacyjna przewiązka o powierzchni ok. 1700 m2, która mieści główne sale wykładowe uczelnie. Centralnym akcentem zespołu jest wsparta na żelbetowych kolumnach i zawieszona ponad ukrytym wejściem ekspresyjna bryła sali Nowej Auli. Oryginalnie wyróżniało ją harmonijkowe rozplanowanie okien po bokach oraz ceramiczna dekoracja w wygiętej ścianie frontowej. 

Nowe budynki stanowiły ważny krok w stronę budowy niezależnego kampusu uczelni, w którego sąsiedztwie postanowiono w tym samym czasie wznieść serię ważnych dla miasta budynków administracyjnych, m.in. siedzibę sądu. Zwieńczeniem tego zamysłu był projektowany już wówczas, nigdy nie ukończony budynek siedziby Naczelnej Organizacji Technicznej, znany powszechnie jako „szkieletor”. 

W ostatnich dziesięciu latach, dzięki wsparciu funduszy unijnych dawna WSE, obecnie Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, przeprowadziła szereg remontów w obrębie pawilonów A i B. Oprócz termomodernizacji całości oraz wymiany stolarki okiennej na nową o profilach z PCV istotna zmiana związana była z usunięciem oryginalnej dekoracji Nowej Auli, która została zastąpiona nową o kompozycji pozbawionej walorów artystycznych pierwowzoru. Dopełnieniem całości był remont elewacji przewiązki, w trakcie którego wymieniono stolarkę okienną.