Dom Handlowy Jubilat








Jadwiga Sanicka
1959–1969
Dzielnica I – Stare Miasto
Funkcja komercyjna
al. Krasińskiego 1-3
Informacje o obiekcie
Dom Handlowy Jubilat to położona nad brzegiem Wisły u wylotu Alej Trzech Wieszczów, tuż przy moście Dębnickim modernistyczna plomba wpisana w kwartał międzywojennych kamienic. Idea powstania budynku pojawiła się w 1958 roku i związana była z jubileuszem pięćdziesięciolecia Spółdzielni Spożywców „Społem” oraz z jej dążeniami do rozwoju działalności. Koncepcja projektu nowego i największego w ówczesnym Krakowie obiektu handlowego powstała rok później, a jej autorem był Henryk Jerzy Marconi. Zgodnie z pierwotnymi założeniami przestrzeń budynku miała obejmować 4 tysiące m2 powierzchni handlowej oraz 2 tysiące m2 powierzchni administracyjnej. Budynek miał pomieścić wielobranżowe stoiska handlowe oraz kawiarnię na tarasie na dachu. Całość miała zostać oddana do użytku w 1964 roku. Rozpoczęcie robót zostało jednak przesunięte w czasie, a projekt powierzono innemu zespołowi. Autorką ostatecznej, nieznacznie tylko zmienionej w stosunku do pierwotnej koncepcji była Jadwiga Sanicka. Budynek oddano do użytku w 1969 roku.
Gmach Domu Handlowego Jubilat wzniesiono w narożniku ulicy Zwierzynieckiej i alei Krasińskiego. Obszerna, siedmiopiętrowa konstrukcja odzwierciedla swoją formę zróżnicowanie funkcji w obszarze wnętrza. Obejmująca dwie kondygnacje część parteru, otwiera się w obu elewacjach obszernym przeszkleniem. Ponad nią wznoszą się dwie kolejne kondygnacje handlowe, których kurtynowe elewacje wypełnia szkło. Dla wzmocnienia ekspresji zostały one znacznie wysunięte poza obrys całości. Powyżej nich znalazły się dwie kolejne kondygnacje, które przeznaczono na cele administracyjne. Ich proste, przeprute podłużnymi oknami ściany zostały umiejscowione w licu parteru, a w ich wykończeniu posłużono się ciekawym zabiegiem formalnym polegającym na zastosowaniu gęstego rastru ekranu. Powyżej piątej kondygnacji przewidziano dodatkowe piętro, które mieści m.in. bar z obszernym tarasem, z którego rozciąga się widok na dolinę Wisły. Nad częścią tarasu znajduje się daleko wysunięty okap, który w zachodniej części ma ażurową strukturę.
Problemy ze stabilizacją gruntu oraz zawirowania związane ze zmianą projektanta sprawiły, że prace przy budowie zostały rozciągnięte w czasie i trwały blisko dekadę. Od chwili otwarcia, przez blisko trzy dekady Jubilat był największym domem towarowym w Krakowie. Szczególne wrażenie sprawiała wielka przeszklona elewacja, przez którą z wnętrza rozciągał się widok na Wawel, a wieczorem z zewnątrz widoczne były rzędy świetlówek.
Dom Handlowy Jubilat przetrwał bez większych zmian, zarówno funkcji, jak i formy; w 2014 roku wymieniono stolarkę i wstawiono nowe szyby o niebieskawym zabarwieniu (pierwotne miały kolor brązowy – zarówno podziałów, jak i refleksyjnego szkła).
Opracowanie:
Michał Wiśniewski
Szlak modernizmu
Zobacz inne obiekty na trasie
Biurowiec Biprocemwap
Centrum Zdrowia Budowlanych
Dom Bankowy
Wybrane trasy
Nowa Huta
Nowa Huta to najważniejsza kreacja urbanistyczna powojennego Krakowa i kluczowe osiągnięcie polskiej architektury okresu socrealizmu. Spacer poświęcony najstarszej części Nowej Huty przybliża historię rozwoju dzielnicy oraz pokazuje różnorodność polskiej architektury tego okresu. Oprócz Placu Centralnego przedstawia historię modernistycznego Bloku Szwedzkiego oraz Arki Pana w Bieńczycach.
Półwsie Zwierzynieckie
Spacer po Półwsiu Zwierzynieckim odkrywa jedną z najbardziej urokliwych dzielnic międzywojennego Krakowa, galerię modernistycznych kamienic, oryginalnych detali i dekoracji, którą uzupełniają śmiałe kreacji powojennego modernizmu na czele z zespołem Hotelu Cracovia i Kina Kijów.Spacer po Półwsiu Zwierzynieckim odkrywa jedną z najbardziej urokliwych dzielnic międzywojennego Krakowa, galerię modernistycznych kamienic, oryginalnych detali i dekoracji, którą uzupełniają śmiałe kreacji powojennego modernizmu na czele z zespołem Hotelu Cracovia i Kina Kijów.
Stare Miasto
Krakowskie Stare Miasto rzadko kojarzone jest z modernizmem. Tymczasem po wielkim pożarze miasta w 1850 roku średniowieczny rdzeń Krakowa przeszedł radykalną wymianę zabudowy, którą kontynuowano w okresie międzywojennym. W centrum miasta wznoszono wówczas luksusowe kamienice, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie wielkie budynki publiczne, siedziby banków i instytucji państwowych.