Kino Kijów

Kino Kijów powstało jako element jednego zespołu z hotelem Cracovia. Decyzja o realizacji obu budynków zapadła pod koniec lat pięćdziesiątych, kiedy to w nowych warunkach politycznych po przełomie 1956 roku postanowiono o wzniesieniu w centrum Krakowa pierwszego nowoczesnego hotelu, któremu miał towarzyszyć reprezentacyjny gmach kina mogący gościć duże wydarzenia kulturalne. Dla realizacji zadania powierzono parcelę położoną naprzeciwko wzniesionego jeszcze przed wojną budynku Muzeum Narodowego w Krakowie. Początkowo problemem w realizacji kompleksu były trwające już w tym miejscu prace budowlane związane z realizacją gmachu Okręgowej Rady Związków Zawodowych, dla którego potrzeb zdążono wznieść fundamenty i wyprowadzić z gruntu układ słupów nośnych. Zmiana przeznaczenia działki doprowadziła do wstrzymania tej budowy oraz do rozebrania wzniesionej już konstrukcji co wydłużyło czas realizacji całości zadania.

Dla potrzeb wyłonienia nowego projektu rozpisany został konkurs architektoniczny opracowany przez SARP. Zwycięzcą rywalizacji był zespół projektowy kierowany przez Witolda Cęckiewicza. Przygotowana praca zakładała, że po północnej stronie parceli powstanie podłużny gmach hotelu otwierający się ku Błoniom oraz elewacji Muzeum Narodowego. Po południowej stronie miał mu towarzyszyć budynek kina wzniesiony na rzucie równoległoboku wpisanego w linię alei Krasińskiego. Całość miał spinać taras na poziomie pierwszego piętra przepruty okrągłymi schodami prowadzącymi na pobliski przystanek komunikacji miejskiej.

Budynek wsparty jest na prostej konstrukcji składającej się z dwóch płaszczyzn, na których zawieszono wygięty dach. Od północy znajduje się gęsty rząd żelbetowych filarów pomiędzy którymi umieszczono podłużne okna. Wygięty dach spinają gęsto rozmieszczone tarcze. Wejście główne, które znajduje się od strony al. Krasińskiego jest w pełni przeszklone. Znajdujący się za nim hall zamyka monumentalna wielobarwna mozaika o bstrakcyjnej kompozycji. Część hallu bliższą wejścia wypełnia antresola.

Szeroka sala kinowa ma stosunkowo nieduży spadek. W chwili powstania należała do największych w Polsce. Ekran poprzedza scena wykorzystywana dla potrzeb wydarzeń muzycznych. Kino od początku posiadało nagłośnienie stereofoniczne, które w latach 60. należało do rzadkości.
Od zachodu budynek zamyka ściana pokryta mozaiką ceramiczną z motywem słońca. Przylegają do niej schody komunikujące trzy wyjścia ewakuacyjne.

Kino od samego początku miało służyć do organizacji najważniejszych imprez kulturalnych w mieście. Pobliski hotel pozwalał na stworzenie w mieście luksusowego centrum konferencyjnego i festiwalowego. Ekspresyjna bryła należała w chwili powstania do ewenementów w przestrzeni Krakowa i bez wątpienia należy do najciekawszych budynków tego typu w skali kraju.